Weer een week met zeer afwisselende werkzaamheden

Bij de Keniaanse Port authorities geïnformeerd naar de kosten van het vervoeren van een 10 foot container naar Rotterdam tot het informeren naar bamboe voor gebruik in bamboe fietsen. En er zijn ook weer 30 witte fietsen van de Hoge Veluwe aangekomen plus 100 voorwielen.
Ik ben rondgeleid over een gigantisch nagenoeg leeg terrein voor opslag van containers. Waar grote machines in verschillende aard van ontbinding werkloos wachten op containers die hier al lang niet meer lijken te zijn geweest. Het gaat hier om vervoer met de trein naar de kust (Mombasa). Je begrijpt dat de werknemers zeer happig waren om een order van ons te ontvangen. Het lijkt erop dat nagenoeg al het vervoer van goederen over de (rampzalige) wegen gaat. En dat de treinen leeg blijven. Ik las in de krant dat sinds er nieuw asfalt ligt op de weg Nairobi –Mombasa de rit nog langer duurt dan toen er nog oud asfalt lag vol met gaten en andere narigheid. En dat dit komt door de grote aantallen vrachtwagens die er gebruik van maken. Waarschijnlijk wordt door sommige belangrijke lieden beter verdient aan het vrachtvervoer dan aan de trein neem ik aan. Toch wel weer blij met de NS.
Vis gegeten aan het meer, erg lokaal allemaal, grote tilapia’s met ugami (een stevige maispap) en skumawiki (groenten) naar binnen gewerkt en dat alles met de (rechter) hand van een of twee borden. Handen wassen in een kom met behulp van water uit een kan dat door de bediening over je handen gegoten wordt. Goed te eten en lekker vers.
Daar Luuk vanaf de 18 de voor 4-5 weken weg is hebben we een flink uitgebreid programma voor die tijd in elkaar gezet, genoeg te doen dus.
Voor het deel dat met de workshop te maken heeft, hebben we dit met de Richard de manager van de Victoria Boda Boda Sacco en de mensen van werkplaats besproken. Er is in ieder geval vraag naar hulp bij een aantal processen die in de werkplaats plaatsvinden en dat is een goed teken.
Het toeval wil dat er net nu veel werk is op de werkplaats. De een na de andere order wordt door Richard binnen gesleept, van stoelen en lessenaars voor scholen tot ijzeren deuren en ramen. En daar tussendoor zal ik proberen een aantal verschillende fietsen op de werkplaats te laten fabriceren, plannen te maken voor de komende maanden en de uitstraling van de werkplaats te vergroten.
Het vervelende is dat Maurice, mijn hulp en lokale ondersteuning met veel zaken door omstandigheden in (financiële) problemen is gekomen waardoor zijn studie in serieus gevaar komt. Onduidelijk is in hoeverre hij dit aan zich zelf te wijten heeft. Hij is in ieder geval behoorlijk van slag. Maar er blijft hoop, Luuk heeft Richard ingeseind om met M. te spreken en mogelijk aan een baantje te helpen. Richard is een wijs man die vanuit zijn Afrikaanse bewustzijn en context Maurice weet te raken en hoop geeft. Als een vader haast, hij haalt het verhaal van de verloren zoon uit het oude testament er zelfs bij. En dan is het weer duidelijk hoe het geloof deze mensen tot steun is, de overtuiging dat er een hoger doel is en dat je nooit moet opgeven geeft hun kracht en dat is mooi. En Richard biedt ook concrete hulp aan, ik weet niet wat hij kan doen maar hij heeft een netwerk waar het een en ander lijkt te kunnen. Het gaat natuurlijk niet om een eenmalig geldbedrag maar om een studie van 4 jaar en dat is ook hier duur. En Maurice is een van de vele. Hij vecht ervoor dat wel, tot vervelens toe. Het is dan ook alles of niets voor hem. Hij lijkt in ieder geval niet te berusten in zijn lot.
Voorlopig blijft Maurice mij nog ondersteunen bij mijn zwerftocht door het niet gemotoriseerde Afrika...