vlieg vissen

Allereerst bedankt voor alle reacties het is leuk en het werkt stimulerend gelezen te worden.
Het is drukker, vandaar dat ik mijn wekelijkse bericht nog niet gestuurd heb. Zit wat minder tijd achter de laptop. Of ik heb minder te vertellen, of vind ik het niet interessant genoeg. Nu is er in ieder geval genoeg materiaal verzameld voor een stukje over vlieg vissen.
Steeds meer wordt mij duidelijk hoe het hier werkt. Ik weet dat het slechts een bepaalde fase is in het bewustwordings proces, een van de lagen waar je tot doorgedrongen bent en dat de inzichten steeds zullen veranderen. Maar steeds weer denk ik iets te begrijpen.
We hebben een probleem met fietsen die we geleverd hebben aan een NGO die zich bezighoud met schoon water, allerlei infectie ziekten en aids. Hiervoor moesten Phillip, de technicus van de workshop, en ik naar het kantoor van deze organisatie. Ik was een beetje van slag doordat ik me-onterecht- mede verantwoordelijk voelde voor de problemen. Maar Phillip de techneut van de workshop die zich eigenlijk veel meer zorgen zou moeten maken bleek op het kantoor al gauw bezig te zijn met het regelen van een goedkope klamboe. En dan niet voor gebruik als “bednet”, om onder te slapen en beschermt te zijn tegen muggensteken, maar om mee te gaan vissen. En daar hebben we dan een van de Afrikaanse uitdagingen in de notendop. Prachtige, geïmpregneerde klamboes zijn de goedkope uitkomst voor preventie tegen malaria. s ’Nachts als de muggen op z’n best zijn lig je er beschermt onder te slapen . Maar als je er ook een boterham of een beetje geld mee kan verdienen door het als visnet te gebruiken lijkt dat veel aanlokkelijker. Op de korte termijn wordt winst gemaakt in ieder geval. En Malaria en de gevolgen daarvan zijn er al zo lang. Bovendien gebruik je een klamboe alleen s ’nachts als je slaapt. s ’Avonds wordt je gewoon gebeten. Ik denk niet dat een Afrikaan zich met DEET insmeert, dat is veel te duur. De grote winst met het gebruik van “bednets” is te halen bij kinderen dat is zeker. Maar die moeten dan wel de rest van hun leven het net blijven gebruiken en dat zal nog wel eens moeilijk zijn. Intussen wordt ik ook lek geprikt want de avond valt. Voor mij dus lange broek, hemd met lange mouwen,sokken en DEET. En voor Phillip een net om mee te vissen- vlieg vissen!. Vissen die niet meer door muggen zullen worden gestoken. Ik vraag me af wat ik zou doen, wat is belangrijk voor je op dat moment. Zo zie je dat prachtige projecten de mist in kunnen gaan door een combinatie van honger, armoede en inventiviteit.

Daar zit ik dan te denken over Safari’s van wel 100 euro per dag terwijl Richard de manager van de Sacco niet eens medicijnen kan kopen voor zijn suikerziekte. Het is oneerlijk verdeeld.
Maurice dreigt schipbreuk te leidden met z’n studie en Phillip kwam met een pakketje aan met daarin twee Delfts-blauwe klompjes van aardewerk. Waarschijnlijk gekregen van de Delftse studenten die hier fietsen ontwikkeld hebben. In het huis van Luuk hangen ook een aantal verschillende Delfts blauwe snuisterijen. Phillip vroeg wat ze waard zijn. Moeilijk te zeggen, aan wie moet je ze verkopen hier? Aan een Masaai misschien? Maurice stelde voor ze aan toeristen te verkopen……Phillip wil de klompjes inruilen voor een paar echte schoenen waar hij in kan lopen. Bij hem kunnen die blauwe klompjes niet ergens neergehangen worden omdat ze dan meteen gejat worden. Geen snuisterijen aan de wand in de meeste huizen hier. Wel een erg leuke geste van de Delftse studenten overigens. Louky neem maar echte schoenen mee van de BATA als je komt. Trouwens de leeuw hier in het Impalapark heet Louky volgens de Brabanders, of zouden ze me voor de gek hebben gehouden. Ik geloof alles, nou is Louky niet echt een naam voor een keniaanse leeuw, hij zal wel zo door de Nederlanders genoemd worden…
Nog even over het verkeer. De gemeente heeft besloten om de hoofdstraat te sperren voor Boda Boda’s, Piki Piki’s (bromfietstaxi’ , TucTtuc’s en Matatu’s, dus zo’n beetje al het openbare vervoer. Dit moet zich nu door een klein straatje achter de mainstreet wurmen. En de luxe 4wheeldrives kunnen riant hun heerschappij over de straat handhaven, ongestoord door het zwetende, knetterende en stinkende gespuis. Nu vormen de Matatu busjes wel een overlast, ze stoppen overal en snijden fietsers en bromfietsers de berm in. Voor de auto hebben ze wel ontzag volgens mij. Dus nu is de strijd tussen al deze transport middelen verplaatst naar een smal straatje waar ook nog eens auto’s doorheen mogen rijden. Wat een wijsheid. Het is duidelijk dat het niet gemotoriseerd transport zeer laag op de hiërarchische ladder staat hier, terwijl wij weten dat dit de toekomst is. Ik probeer ook altijd door te rijden op m’n witte fiets als voorbeeld van niet vervuilend luxe transport. Laatst werd ik bestraffend toegesproken: mijn fiets zou wel eens in beslag genomen kunnen worden. Zeer trouwe gezagsdragers die ervan overtuigd lijken dat de fiets een kwaad is dat bestreden moet worden. Tot s’avonds om een uur of 6 de verkeersregelaar naar huis gaat. Dan storten de boda boda’s, piki piki’s, tuc tuc’s en matatu’s zich weer in een duizeling wekkend parcours van stof, stank en competitie,
Intussen ben ik bezig met fietstourisme het stroomlijnen van de activiteiten van de werkplaats, kerstkaarten maar vooral met het oplossen van problemen met fietsen die de verlossing moeten brengen. Bye bye