kralen en spiegeltjes

Dit zal een van mijn laatste verhalen zijn want als Louky hier is zal ik minder tijd en rust hebben om mijn overdenkingen op te schrijven.
Ik wil iedereen bedanken voor de reacties en de getoonde betrokkenheid bij mijn reis tot zover. Ik schrijf op wat in me opkomt in de loop van de dag en over wat ik in de krant lees. En ik neem de tijd om na te denken over wat ik hier zie en meemaak. In Nederland zou ik mogelijk precies hetzelfde kunnen doen en even verbaasd zijn over het handelen van mensen.
Nu heb ik besloten alleen nog maar positieve dingen op te schrijven, dus niet meer over de van misdaden tegen burgers beschuldigde Ocampo six . Deze zes Kenianen met allemaal belangrijke posities in het openbare leven, zijn met veel publiciteit en de nodige aanhang naar Den Haag vertrokken. Daar moeten zij voor het internationale strafhof (de ICC) verschijnen. Het is alsof het over een voetbal wedstrijd gaat. Het kost de gemeenschap kapitalen en belangrijke politieke zaken blijven liggen. En dat terwijl de slachtoffers van het geweld dat na de verkiezingen in 2007 heeft plaatsgevonden (daar gaat het over bij de Ocampo zes) nog steeds onder erbarmelijke omstandigheden in kampen zitten. Hiervoor is weinig media aandacht. En ook zal ik het niet hebben over de 196 kg heroïne die laatst in Mombassa onderschept is en die de volgende dag gereduceerd was tot 100 kg . De rest was verpakkings materiaal volgens de politie. Een kwestie van netto en gros erover. Of over het gif aflotoxine dat in 65 % van het maïsmeel in Kenia aangetoond wordt. Ook in een grote hoeveelheid meel dat geïmporteerd is door wat een bekende en rijke familie genoemd wordt. Dit door een schimmel geproduceerde gif is erg slecht voor de volksgezondheid en kan langzaam alle lagen van de bevolking aantasten. Ugali is het nationale gerecht hier en is van maïsmeel gemaakt. En niemand lijkt er wat aan te doen. In Nederland is dit onvoorstelbaar. Daar zouden er waarschijnlijk veel claims te verwachten zijn van ouders die hierin de oorzaak zien van hun slecht presterende of niet hanteerbare kinderen. Daar is hier in ieder geval niets van te merken.
Positief dus….
Waarom heeft de blanke mzungu hier zoveel invloed? Als amateur wordt je hier al snel een expert. Je kan al snel allerlei adviezen geven, lessen, medische raad, wonderen verrichten , goden aanpraten en nog veel meer. Veel kun je overdragen aan de mensen hier. Als je helemaal niets weet dan val je natuurlijk snel door de mand maar met een beetje algemene kennis en met wat wij gezond verstand noemen kom je ver, zeker als je stellig bent. In het westen is het trouwens niet anders. Mogelijk denken de Afrikanen , we doen ons kunstje wel in afwachting van het geld en heeft het te maken met afhankelijkheid. Of is het onverschilligheid of gelijkmoedigheid? Zeg maar zoals dat bij de leer van Boeddha een belangrijke rol speelt. Het menselijke lijden wordt erdoor verminderd. Er ontstaan minder verwachtingen en als gevolg daarvan ook minder teleurstellingen. En wij komen met bergen geld en krijgen spiegeltjes en kralen terug. Spiegeltjes waar we niet in kijken. Maar die we kunnen laten zien aan het donerende thuisfront en iedereen is daar reuze blij mee. De westerling denkt een belangrijke rol te kunnen spelen in de ontwikkeling hier en doet dat zeker ook. Maar wat we uiteindelijk met al onze kennis en jaren ervaring niet door hebben is dat al deze pogingen uiteindelijk in veel gevallen niet veel hebben veranderd of zullen veranderen. Niet op deze manier.
Kleinschalige projecten , micro-kredieten en het in handen geven van het initiatief aan onze Afrikaanse broeder/zuster daar ligt de hoop. Denk ik.
En als ik somber op fiets hierover zit te peinzen en weinig van de omgeving zie dan zijn er altijd de vrolijke uitroepen naar mij: mzungu , how are you (uit duizenden kinderkeeltjes), hello brother, Obama, white man, duimen die opgestoken worden en dan voel ik me altijd meteen goed . De meeste mensen zijn vriendelijk hier .
Ik ga aan veel wennen hier, het afval, de stoffige straten, de bedrijvigheid en de grote aantallen mensen die altijd over en langs de wegen lopen. Het heerlijke fruit dat ik s ’avonds met yoghurt eet. En de zon die bijna altijd schijnt en de open en vriendelijke mensen.
En de fietsen zijn af en wachten om terug gebracht te worden. Ik ga niet meer mee. Ik hoop dat de Sacco dit verder goed oplost.
Dadelijk ga ik met Louky op een “Hoge Veluwe” fiets door de stad rijden en kaarten laten maken door Seth de lokale artiest en schilderijen kopen en fruit eten veel fruit.