Een dag op de werkplaats en tedddyberen

Het wordt drukker, het begint steeds meer op werk te lijken zelfs. Ik lijk me de zaken ook wel meer aan te trekken. Bijvoorbeeld met wat er op de workshop gebeurt. Zoals ik laats al schreef is er veel mis daar en dat is waarschijnlijk al een tijdje zo .Nu word van alles duidelijk doordat een aantal fietsen terug komen die niet goed zijn opgeleverd. Ik zei het al inzichten schrijden voort, het ene moment denk ik te begrijpen hoe het in elkaar zit en het andere blijkt het toch weer meer genuanceerd te zijn. Dat zijn de vele” sides of the coin”. Wat denk ik dat er nu aan de hand is?? Gewoon dat er niemand is die echt verstand van fietsen heeft . We zijn de fiets en het wiel aan het her- uitvinden.
Ik zal een dag in de werkplaats beschrijven. Als ik op m’n witte fietsje aankom is Frederick de lasser in z’n eeuwige blauwe overall aan het lassen en uit rechthoekige stalen pijpen hoekjes aan het zagen. Hij maakt zo meerdere stukjes pijp die hij in mooie structuren aan elkaar kan leggen en vast lassen. Dit wordt dan voor een deur of raam geplaatst als een soort sierhekwerk. Dit blijft hij ongeveer de hele dag doen. Frederick is de enige die constant bezig is . Zagen, beitelen –ijzeren plaatjes worden niet gezaagd maar met de beitel doorgeslagen ivm de kosten van elektra - lassen en verven. Erik die op de reserve onderdelen winkel past begroet mij altijd door “I see you are here” te zeggen. Mijn antwoord is dan altijd “ you’ve got a good sight”. Erik zit op het bankje voor de shop of sleutelt wat aan een kinderfietsje. Een enkele keer als er een klant is dan verkoopt hij een onderdeel of 2. Of daarbij ook de reguliere papier winkel wordt doorlopen is mij onduidelijk. De laatste tijd gaat hij mij vragen stellen over hoe het er in Nederland aan toegaat bijvoorbeeld bij het verdelen van het land bij het overlijden van de vader. En andere zaken.
Ik maak een praatje met ene Peter die ook lid is van de Sacco en in de werkplaats wat triest op een stoel zit. Hij blijkt Psoriasis te hebben en is heel erg benieuwd naar wat ik hier van weet. Nou is dat niet veel. Ik heb echt met hem te doen. Ik weet niet eens of zonlicht slecht of goed is. Ik weet nog wel dat stress niet goed is. Maar op het moment dat ik dat tegen hem zeg realiseer ik dat dit eigenlijk een misplaatste opmerking is.
Dan is er Phillip de techneut waarvan ik dacht dat hij de fietsen in elkaar zet. Det doet hij ook wel maar eigenlijk is hij er voor de research en development. Als er weer iets is waarvan ik wanhopig de hoop heb opgegeven weet hij er iets van de bakken door ergens iets aan te lassen , recht te buigen of er mee naar een fundi te gaan. Een fundi is een algemene term voor reparateur. Maar er zijn ook fietsen fundi’s. Deze hebben dan een werkplaatsje langs de kant van de weg . Meestal liggen en hangen er wat fiets onderdelen , gereedschappen en een paar fundi’s onder zo’n prachtige bloeiende acacia boom vol rode bloesem. Zo’n boom met een gigantisch wortel stelsel boven de grond. De fundi’s zitten daar wat in de zon . Het lijken wel Masaai die loom vanuit de schaduw van een boom op het vee letten dat verderop graast.
Het blijkt dat veel van de assemblage van fietsen op de werkplaats door de fundi gebeurt. Als er wat moet gebeuren door Phillip moet eerst permissie gevraagd worden aan Joseph de penningmeester. Deze komt dan met een lang gezicht aan om geld voor een of twee onderdelen te geven. Een proces dat zich op andere dagen herhaald. Phillip en ik gaan dan op de fiets naar de winkel (een piki piki is te duur) en kopen het een en ander. En op de terugweg nemen we maar een lunch op mijn kosten.
Daarna wordt er een beetje gesleuteld totdat er weer zich een ander probleem voordoet. Intussen groeit het sierhekwerk van Frederick gestaag en zit Erik te mijmeren op z’n bankje. Aan het eind van de dag blijkt er niet echt te zijn opgeschoten met de fietsen. Dit omdat er weer iets opgehaald moest worden, veel tijd in het analyseren van problemen is gaan zitten, dat de fundi niet is komen opdagen of dat Phillip bij de fundi is blijven hangen om bijvoorbeeld een wiel te spaken.
S’Nachts na het kraaien van de haan realiseer ik me dat ik iets fout doe en kan niet meer inslapen, gelukkig neemt dat gevoel in de loop van de ochtend af. Ik verafrikaniseer!.
Maar nu anderhalve week nadat de melding van de fietsproblemen binnen is gekomen heb ik redelijk duidelijk op een rijtje wat er aan de hand is en ben ik van plan om met heldere voorstellen te komen. Kijken of dat gaat lukken. Voor mijn gevoel is het nu er op of er onder.
De vermaledijde haan is trouwens een paar dagen geleden bijna door Hatari gepakt. Ik heb ingegrepen. Je zult begrijpen dat dit een duivels dilemma was. Eindelijk zou ik verlost zijn van het gekraai dat al tussen 3 en 4 uur s’morgens begint. Ik heb hem toch maar gered. Hij is mij niet dankbaar, dat is de aard van het beestje denk ik maar.
Communicatie per telefoon hier is een verhaal apart. Vaak bel ik met iemand en denk dan bijvoorbeeld een afspraak gemaakt te hebben . Als ik daarna die afspraak na kom blijkt het vaak allemaal anders te zijn. Ik hou het maar op de vreselijke ruis die bijna altijd aanwezig is en de andere taal die ook nog eens anders wordt uitgesproken, waardoor je een soort” whisfull listenig” gaat ontwikkelen. Je gaat dingen horen die je graag wilt horen. Laatst belde ik met iemand van een fiets werkplaats met een vraag over fietsen. Het was een moeizaam gesprek, maar ik dacht dat we wel ergens kwamen, totdat na ongeveer 5 minuten deze dame begon over dat ze al 10 teddy beren had en een bepaalde hoeveelheid aan kinderspeelgoed en engels en kiswahili spreekt. Op dat moment realiseerde ik me dat ik een fout nummer had gedraaid en viel het hele gesprek op z’n plaats. Ik had door de ruis heen mijn eigen verhaal eruit gedistilleerd. Is dat nu autistisch gedrag? ……
Over autisme gesproken, ik zag een tv programma hierover. Kinderen met een afwijking in het autistische spectrum en wat er aan gedaan kan worden. Zeker een heel probleem omdat hier gedrags afwijkingen al snel aan boze geesten en de duivel worden toegewezen met al de nare gevolgen van dien. Maar toch krijg ik een gevoel dat de prioriteiten elders liggen. Armoede, corruptie, kindersterfte, infectie ziektes, primaire levensbehoeften zoals schoon water en riool om er maar een paar te noemen. Daarop voortbordurend, ik lees dat de minister van gezondheidszorg in de VS een succesvolle operatie heeft ondergaan aan zijn prostaat. Nu hij terug is gaat hij zich hard maken om ook hier die ziekte te gaan bestrijden. Hij wil wegen zoeken om de behandeling bereikbaar te maken voor alle Kenianen. Een prachtig streven, maar in het licht van Malaria dat goedkoop te behandelen is en redelijk eenvoudig te voorkomen een beetje wrang. Met 50 % van de sterfgevallen die niet in ziekenhuizen zijn opgenomen maar wel zijn gediagnostiseerd is malaria nog altijd doodsoorzaak nummer een. Het aanpakken van nieuwe problemen verkoopt in ieder geval beter dan de oude grondig aan te pakken. Im westen nichts neues .